VRANJSKA BANJA
Vranjska Banja danas, sa stotinak gostiju u Specijalnoj bolnici za
rehabilitaciju, i oskudnom, do bola reduciranom kulturnom ponudom,
sa 30 odsto stanovnika manje između dva popisa stanovništva, 2011.
i 2022. godine, sa svakom trećom kućom bez ljudi, pustim jutrima i
sablasnim noćima, nikako ne može da ponese epitet turističkog
mesta Srbije u kojoj postoje za turiste privlačne destinacije, Vrnjačka
Banja, Soko Banja, Prolom banja, Kopaonik, Zlatibor i drugi centri
turističke privrede.
Vranjska Banja, istini za volju, nije bolje izgledala ni pre pedesetak
godina, sa oskudnim brojem smeštajnih kapaciteta niže kategorije,
bez otvorenih bazena i savremene turističke infrastrukture, ali je
tadašnja kulturna ponuda bila bogatija i sadržajnija i neuporediva sa
sadašnjom koja se svodi na jednu turističku manifestaciju u godini,
„Dane karanfila”.
Vremešniji žitelji Vranjske Banje pamte period od pedesetih do
polovine sedamdesetih godina prošlog 20. stoleća, kada je velika
sala bioskopa „Kičer” sa preko 600 sedišta i pozorišnom scenom bila
u žiži svih kulturnih događaja, ne samo filmskih, već i pozorišnih
predstava, koncerata estradnih zvezda toga vremena, nastupa
kulturno-umetničkih društava, mađioničara…

Banjčani ne zaboravljaju vreme kada se za operu „Ero s onoga
svijeta” u izvođenju Narodnog pozorišta iz Beograda tražila karta
više, bioskopska sala je bila prepuna za „Zonu Zamfirovu, za
gostovanje Makedonskog narodnog teatra iz Skoplja, Prištine,
Kragujevca…
Bioskopska sala je bila premala da primi sve koji su želeli da
prisustvuju koncertu muzičke grupe „Dubrovački trubaduri” iz
najlepšeg grada na obali Jadranskog mora, jednog od najpopularnijih
pop sastava tadašnje Jugoslavije, koje je predvodio kasnije poznati
kompozitor, a u grupi gitarista Đelo Jusić.
Gosti iz dalekog Dubrovnika su prvi koncert imali u Vranjskoj Banji
gde je publika uživala uz najveće hitove ove sjajne grupe, pevajući
zajedno sa njima „Lero”, „Pusti da ti leut svira”, „Ulicama moga
grada”, „Dok palme njišu grane”, „La muzika di note”…
Tada su u Vranjskoj Banji nastupala i brojna kulturno-umetnička
društva, „Branko Krsmanović”, „Branko Cvetković”, „Ivo Lola Ribar” i
druga, a sa KUD „Lemind” iz Leskovca uspostavljeno je
višedecenijsko prijateljstvo i saradnja.

Bilo nekad, sad se pripoveda, što bi rekao narod o sveukupnoj
pustoši u Vranjskoj Banji koja traje više od jedne decnije, a najteža i
nepopravljiva posledica je što je ubijen ne politički, već kulturni život u
ovom mestu! (kraj) SK/LJS