VRANJE

Sa velikom tugom socijalisti Vranja primili su vest o smrti Slavice Stepanenko.

Neumitna smrt otrgla je iz naših redova još jednu ličnost za koju se, slobodno, može reći da je bila levičar i po ubeđenju i po idejama i po delima.

Svoju kosmopolitsku prirodu pokazala je diplomiravši na Grupi za svetsku književnost Filozofskog fakulteta, a svoj patriotizam tako što je svu svoju radnu karijeru posvetila svom Vranju, biblioteci i knjigama.

Ostala je upamćena kao veliki entuzijasta i neumorni kulturni radnik. Nijedan predsednik opštine nije mogao, a da ne odobri sredstva za „Slavicu i njene knjige“, mnogo je savremenih književnika kročilo pod krov bibliotečke čitaonice da bi održali književno veče. Za vreme njenog rukovođenja tadašnjim SIZ-om kulture vranjski slikari dobili su svoj atelje.

Povodom 120 godina postojanja biblioteke u Vranju piše njenu monografiju. Biblioteka „Bora Stanković“  1993.godine, a Slavica Stepanenko 1996.godine dobijaju najviše društveno priznanje u bibliotečkoj delatnosti – nagradu „Milorad Panić Surep“ nazvanu po srpskom pesniku koji je obnovio i izgradio Narodnu biblioteku Srbije porušenu u nacističkom bombardovanju 1941. godine. Skupština opštine i grad Vranje joj 1974. i 2000. godine dodeljuju i javno priznanje „7. septembar“.

U Socijalističkoj partiji Srbije bila je od osnivanja. Bila je na funkciji potpredsednika Opštinskog odbora SPS Vranje 1996-1997.godine i član Izvršnog odbora Skupštine opštine Vranje – resor kultura od 2000. do 2004.godine.

Socijalistička partija Srbije u Vranju ponosna je što je u svojim redovima imala Slavicu Stepanenko. Od nje se opraštamo rečima koje su upisane na povelji Surepove nagrade: „Čujem rodnu reč kako nam odzvanja iz dubine od deset vekova“.

Počivaj u miru drugarice Slavice, neka ti je večna slava i hvala.