POSTOI: JUGPRESS 25 dhjetor 2023
VRANJË

Një grua, me kombësi shqiptare e cila jeton prej dhjetë vitesh në Vranjë theksoi se është pranuar
nga shoqëria dhe se i ka kontribuar shumë mësimi i gjuhës me kalimin e kohës. Gjithashtu, thotë
se ka një martesë të bukur dhe harmonike me një person të kombësis sërbe. Megjithatë, e ka
pasur të vështirë të gjej punë, ka ndërruar tri kompani.
“Ende ndjej diskriminim në punë dhe jam ankuar te shefi sepse ishte e padurueshme. Të humbet
vullneti dhe të punosh. Pres të kalojë Viti i Ri dhe të gjej një punë tjetër ku do të ndihem më e
lirë dhe do mund të punoj pa u diskriminuar, dhe pa u ndjerë në presion. Nuk e di nëse është
problemi që unë jam shqiptare, por kam vënë re një trajtim tjetër. Çfarëdo që të ndodhë, një
kolege më akuzon se unë e kam fajin për këtë”, thotë ajo.
Në kompaninë e mëparshme, ajo ka përjetuar ofendime në bazë të kombësisë së saj por drejtori i
kompanisë ka reaguar menjëherë për këtë ngjarje.
“Nuk e di çfarë lidhje ka të qenurit shqiptar, kam ardhur të punoj si gjithë të tjerët për të fituar
për familjen time. Unë nuk ofendoj askënd, nuk dua që dikush të më ofendojë. Kështu ka qenë
edhe në kompaninë e mëparshme. Nuk erdha këtu sepse doja, por sepse duhej. Nuk mendoj se
duhet ti ndihmojmë vetëm shqiptarëve, por edhe romëve dhe serbve dhe kushdo që ka nevojë,
nuk bëj dallime. Jam e aftë të punoj dhe dua pavarësi, por më duhet ndihmë. Me shumë
vështirësi jam punësuar, ky është stacioni i fundit ku punoj sepse këtu i pranojnë të gjithë”, thotë
ajo.
Ajo ka aplikuar disa herë për punë në një kompani, por është refuzuar nga drejtori i saj sepse ka
qenë në protestën civile në Vranjë.
“Atëherë kam dashur t'i shkruaj Ministrisë, sepse është e drejta ime civile që të protestoj. Po të
mos ekzistonin gazetarët dhe organizatat joqeveritare populli nuk do mund të mbijetonte sepse
nuk kemi institucione” thotë ajo.
Vetëm në punë thotë se nuk e ka përjetuar diskriminimin.. Ajo ka kolegë romë dhe serbë me të
cilët shoqërohet dhe shkon në kafe dhe festa ku ajo është absolutisht e respektuar.Megjithatë, ajo
beson se vetëqeverisja lokale nuk po bën sa duhet për të fuqizuar pakicat dhe nuk i jep ndihmë
atyre në gjetjen e një pune ose fillimin e një biznesi. Ajo shprehet se ka kërkuar ndihmë në
vetëqeverisjen lokale, por prej tyre ka mbetur vetëm një premtim.

Kako je biti Albanka u Vranju i zašto grad ne čini dovoljno na ekonomskom osnaživanju manjina

VRANJE

Žena, albanske nacionalne pripadnosti koja živi u Vranju već desetak godina istakla je da je od
društva prihvaćena, a da je dosta doprinelo to što je naučila jezik vremenom. Takođe, kaže da
je u lepom i skladnom braku sa osobom koja je sprske nacionalnosti. Međutim, do posla je
došla teško, promenila je tri firme.

,,Na poslu osećam i dalje diskriminaciju i žalila sam se šefu jer je bilo neizdrživo. Izgubiš volju i
da radiš. Čekam da prođe Nova godina i da nađem drugi posao na kojem ću se osećati
slobodnije i moći da radim bez diskriminacije, odvajanja i pritisaka. Ne znam da li je problem što
sam Albanka, ali primećujem drugačiji tretman. Šta god da se desi, jedna koleginica optuži
mene da sam ja kriva za to”, kaže ona.
U prethodnoj firmi je doživljavala uvrede na osnovu nacionalne pripadnosti ali je direktor firme
odmah na to reagovao.
,,Ne znam kakve veze ima što sam Albanka, došla sam na posao kao i svi da zaradim za svoju
porodicu. Nikoga ne vređam, ne želim ni mene neko da vređa. Tako je bilo i u prethodnoj firmi.
Nisam došla ovde jer sam želela, nego jer sam morala. Ne mislim da treba da se pomaže samo
Albancima, nego i Romima i Srbima i svima kojima je to potrebno, ne pravim razliku. Sposobna
sam da radim i želim samostalnost, ali mi je potrebna pomoć. Jedva sam se zaposlila, ovo je
zadnja stanica gde ja radim jer ovde primaju sve” kaže ona.
Više puta se prijavljivala za posao u jednoj firma ali joj je direktor rekao da je odbijena jer je bila
na građanskom protestu u Vranju.
,,Htela sam da pišem Ministarstvu tada, jer je moje građansko pravo da protestvujem. Da ne
postoje novinari i nevladine organizacije narod ne bi mogao da preživi jer institucije nemamo”
ističe.
Sem na poslu kaže da nije doživljavala diskriminaciju. Ima kolege Rome i Srbe sa kojima se
normalno druži i ide na kafe i slave gde je apsolutno uvažavaju.
Međutim, smatra da lokalna samouprava ne radi dovoljno da osnaži manjine i pruži im pomoć
oko pronalaženja ili pokretanja posla. Navodi da je bila da traži pomoć u lokalnoj samoupravi, ali
je od toga ostalo samo obećanje. (kraj) DC/LJS