VRANJE

Da je Vranje oduvek bio grad paradoksa u svim oblastima društva i života, pokazuje slučaj tužbe Osnovnom sudu u Vranju koju je protiv svog klijenta Zlatka Mihajlovića podneo advokat iz Vranja Igor Anđelković, čiji je tužbeni zahtev delimično usvojen!?

Osnovni sud u Vranju, rešavajući po tužbi Anđelkovića protiv Mihajlovića, doneo je presudu P. br. 2873/22 u kojoj „delimično usvaja tužbeni zahtev tužioca, a ukida tužbeni zahtev u delu za veći iznos od dosuđenog kao neosnovan”.

Advokat Anđelković je zastupao tuženog Mihajlovića u sudskoj parnici radi naplate novčanog potraživanja u iznosu od 103.183 dinara za učinjene advokatske usluge u pomenutom predmetu, pa je u tužbi zatražio iznos uvećan za 34.500 dinara, što je u presudi prvostepenog suda osporeno.

Dve činjenice su uzrokovale dileme u lokalnoj javnosti, prva, koja se odnosi na tužbu advokata protiv svog klijenta, i druga, što je dojučerašnji punomoćnik tuženog delimično izgubio sudski spor!?

Obe dileme otvaraju mogućnost reagovanja Advokatske komore u Nišu, odnosno Odeljenja ove institucije u Vranju, ali i potvrđuju da su brojne primedbe građana Vranja i juga Srbije na rad ovdašnjih advokata opravdane.

„Rad i aktivnosti najvećeg broja vranjskih advokata su pod sumnjom, priča se da su u ”dilu” sa tužiocima, sudijama, izvršitelja, što je sve u domenu sumnje koja ruži ugled ove nekada časne profesije. Zato se vremešniji Vranjanci sa setom prisećaju dvojice nekadašnjih vranjskih advokata, Dragutina Vlajinca i Jovice Avramovića, koji su i u vreme najcrnjeg komunizma bivše Jugoslavije imali snage i hrabrosti da na sudu brane političke krivce, antikomuniste”, komentarišu javno u gradu koji se, istini za volju, ne može podičiti svojim antikomunizmom! (kraj) SK/SA